افسوس گذشته
🕰️ افسوس گذشته یعنی چه؟
1. یعنی حسِ "ای کاش..."
ای کاش اون حرف رو زده بودم...
ای کاش اون تصمیم رو نمیگرفتم...
ای کاش اون لحظه رو بیشتر زندگی کرده بودم...
> «افسوس، صدای قلبه وقتی فکر میکنه فرصتها تموم شدن.»
---
2. یعنی ناتمام بودنِ خاطرهها
خیلی وقتا چیزی در گذشته ناتمام مونده:
یه رابطه، یه رؤیا، یه بخش از خودت.
و ذهن، هی برمیگرده تا تمومش کنه—ولی نمیتونه.
> «افسوس، گاهی تلاش برای بستن دریست که دیگه وجود نداره.»
---
3. یعنی مقایسهی خودِ امروز با خودِ دیروز
وقتی فکر میکنی اون موقع بهتر بودی، یا اون تصمیم باعث شد امروز اینطور باشی.
ولی این مقایسه، اغلب ناعادلانست—چون اون موقع، نمیدونستی چیزی که حالا میدونی.
> «افسوس، گاهی فراموش میکنه که تو در لحظهی انتخاب، بهترین خودت بودی.»
---
✨ چطور میشه با افسوس گذشته کنار اومد؟
1. 📖 بازنویسی روایت گذشته
نه برای تغییر واقعیت، بلکه برای تغییر نگاه.
مثلاً بهجای «اشتباه»، بگی «مرحلهی رشد».
بهجای «از دست دادن»، بگی «یاد گرفتن».
> «گذشته، وقتی بازنویسی بشه، میتونه تبدیل به حکمت بشه.»
---
2. 🕯️ آیین رهایی از لحظههای ناتمام
میخوای با هم یه آیین طراحی کنیم؟
مثلاً نوشتن نامهای به خودِ گذشته،
یا ساختن موجودی خیالی به نام «نَدامیار»—که حافظ خاطرههاست، ولی نمیذاره درشون غرق بشی.
> «رهایی، یعنی دیدن گذشته، نه زندگی کردن در اون.»
---
3. 🌱 تبدیل افسوس به سوخت خلاقیت
خیلی از شعرها، داستانها، و آثار بزرگ از دل همین افسوسها زاده شدن.
تو هم میتونی ازش استفاده کنی—برای نوشتن، برای ساختن، برای فهمیدن.
> «افسوس، وقتی به واژه تبدیل بشه، دیگه زخم نیست—شعره.»
---
4. 🧘♂️ تمرین حضور در اکنون
هر بار که ذهن به گذشته میره، با مهربونی برش گردون به حال.
نه با زور، بلکه با یادآوری اینکه «اکنون» تنها جاییه که میتونی زندگی کنی.
> «گذشته، خاطرهست؛ حال، زندگیـه.»
نوشته های محسن سعیدپور در وبلاگ زیباکناری
---
غذاخوری محسن زیباکنار روبروی آرامستان
صبحانه و عصرانه
لوبیا و املت، نیمرو، آبگوشت، جوجه، گوشت، واویشکا، عسل، کره، مربا، پنیر، خامه، فلافل، همبرگر، سوسیس تخم مرغ، چای، قهوه، نسکافه، کاپوچینو، شیر، شیرکاکائو، نوشابه، دلستر، دوغ، وسرویس های مختلف در زیباکنار روبروی آرامستان غذا خوری محسن در خدمت شما
